Uitvallen, blaffen, grommen, in de riem hangen of juist klein maken en ergens aan de ‘randen’ gaan lopen in een lage houding. Dit zijn gedragingen en houdingen die aangeven dat jouw hond het moeilijk vindt om met de situatie om te gaan tijdens een wandeling. Weet jij welke prikkels voor jouw hond gelden? Aan mijn hond Molly kan ik het aflezen gedurende mijn wandeling en pas hier mijn wandeling op aan.

Molly komt uit een lijn van erfhonden en is afkomstig uit Roemenië maar woont sinds haar adoptie (alweer ruim zeven jaar) in Utrecht. Ze vertoont waakdrift en tegelijkertijd is ze onzeker in nieuwe situaties of als ze verrast wordt. Het maakt dat ze onbekende mensen met wantrouwen tegemoet treedt. Niet iedere ontmoeting resulteert in een uitval, laat dat duidelijk zijn! Maar ik kan niet voorspellen wanneer het wél gebeurt, en het risico wil ik voorkomen. Als Molly reageert op bepaalde prikkels, dan weeg ik dat mee in mijn keuze voor het soort wandeling. Kortom: rekening houden met de gevoeligheid voor prikkels van Molly maakt mijn wandeling meer ontspannen en zo beleven we samen meer plezier.

Soorten wandelingen

Waar wandel ik dan, vraag je je misschien af? Wandelen in het Panbos nabij Bosch en Duin is een aanrader, want het is een ruim losloopgebied. Een doordeweekse ochtend op een vroeg tijdstip past ons het beste voor een stevige wandeling zonder teveel prikkels. Op de zaterdagochtend vind je mij geregeld met Molly over de grachten in Utrecht waar ik eindig op de markt op het Vredenburg. De stad in, zul je denken, in de drukte? In de vroege ochtend over de grachten wandelen bevalt ons beide uitstekend. Ik heb geleerd dat zaterdag niet het beste moment is voor Molly in het bos. Dan zijn er net te veel joggers en bootcampers in het bos. Dat betekent zwiepende armen, hoge snelheden van mensen die vlak langs je rennen en dus veel prikkels voor Molly, die de noodzaak voelt daarop te reageren en zeker als nummer vijftien langs komt denderen.

Al doende leert men

Voorkomen lukt doorgaans goed. Als ik haar dan toch los heb en de jogger is al op het pad, dan roep ik haar bij me. Ik blijf rustig en heb altijd een beloningstasje omhangen waar ik vakkundig iets uit vis. Wat voor haar ook goed werkt is een ‘ richtings’ commando: ze kent de woorden links en rechts en ik laat haar dan afbuigen in tegengestelde richting en ik doe exact hetzelfde.  Timing is dan essentieel; op tijd ingrijpen is key, maar ook ik ben wel eens verrast door een jogger van een paadje van opzij, waardoor op tijd ingrijpen niet lukte. Al doende leert men en  ga ik op zaterdag ergens anders naartoe.

Kaas & stroopwafels

Zo lopen wij op zaterdag rustig door de stad samen, met als beloning een stukje kaas bij de kaasboer op de markt. En zo is een stadswandeling in de vroegte een heerlijk alternatief voor die boswandeling. Zo houd ik rekening met de stress-emmer van Molly. Als die al vol zit, of de situatie geeft veel prikkels dan zoek ik een andere omgeving op. Ik zorg dus dat ik haar wel degelijk blijf trainen op het hier komen als ze losloopt, houdt haar naast mij als we voorbijgangers passeren en laat haar in de stad veel focus houden op mij. Ik heb hiervoor allerlei commando’s paraat zoals de ‘ touch’ dat een heerlijke manier is om haar aandacht naar mij te brengen op een fysieke manier, namelijk haar neus duwt dan tegen mijn hand aan; een kleine touch, waardoor haar aandacht weggaat van die ene meneer die zo dicht naast ons staat bij het stoplicht of die knetterende brommer die langs ons schiet. Zo vinden we veel afwisseling in de wandelingen en hebben we veel plezier en gaan  we de lastige situaties wel aan maar ga ik een overtreffende trap aan prikkels die veel stress geven wel uit de weg. 

En als Molly haar brokje kaas krijgt, snellen we daarna door naar de stroopwafelkraam, want dat is dan weer mijn beloning!